خاطرات خانم حسین پور
| امسال تقی به توقی خورد و من هم رفتم خارج .رفتم کشور سریلانکا که در جزبره ای است در کنار هندوستان.یک جزیره بسیار زیبا در کنار اقیانوس هند که به بهشت روی زمین معروف است چرا که درین کشور تغییر فصل معنا ندارد و به عبارتی همیشه بهار است.سریلانکا آنقدر سرسبز است که وقتی به ایران برمی گردی احسای می کنی به یک کشور لم یزرع و بیابانی وارد شده ای.بیشتر مردم این کشور بودایی هستند اما 15 درصد مسیحی و پنج درصد مسلمان دارد.چیزی که بسیار مایه تعجب من شد این بود که درین کشور تعصب مذهبی وجود ندارد.به عنوان مثال در یکی از خیابانهای نورالیا یک مسجد و یک کلیسا و یک تمپل بودایی در کنار هم ساخته شده بودند و در آن سوی خیابان هم میخانه ای به چشم می خورد.بین بوداییان و مسیحیان ازدواج هم صورت می گیرد .مسلمانان این کشور اغلب در کار تجارت سنگهای قیمتی هستند بنابرین اکثرا پولدارند.نکته جالب در بین مسلمانان سریلانکا این است که اصلا در مورد آیین تشیع چیزی نمی دانند.فقط بعضی از آنها که در دبی یا امارات و بحرین کار کرده اند وقتی بشنوند که ایرانی هستی می پرسند آیا شما حسن حسین هستید؟بسیاری از سریلانکاییها مخصوصا خرج از پایتخت این کشور که کلمبو نام دارد کفش به پا نمی کنند و پابرهنه هستند.خودشان معتقد هستند که از زمین انرژی میگیرند.در معابد بودایی کفش پوشیدن ممنوع است.و باید پا برهنه به داخل معبد رفت.غذاهای سریلانک همانند غذاهای هند بسیا تند و فلفلی است و بسیا هم بد مزه چون آنان عادت دارند با روغن نارگیل آشپزی کنند که اصلا با ذائقه ما ایرانی ها جور نیست.و بوی بسیار وحشتناکی دارد.یک هفته اولی که درین کشور بودم فقط سیب زمینی سرخ کرده می خوردم و نزدیک بود از گرسنگی تلف شوم.مردمان سریلانکا سیاه پوست هستند و زنانشان همانند هندیها ساری می پوشند و مردانشان چیزی شبیه دامن به پا میکنند که به آن سارون می گویند.مردمانی بسیا مهمان نواز و صبور و دوست داشتنی .و چون درآمد این کشور از محل توریسم است به خارجی های بیشماری که از اقصی نقاط عالم برای دیدن این کشور می آیند بسیار احترام می گذارند.چیزی که شاید به نظر ما ایرانیها عجیب بیاید کوچکی شهرهای این کشور است مراکز عمده و توریستی آن از جمله کندی و نورلیا به اندازه شهرستانهای دوردست و کوچک ما هستند پایتخت مدرن و زیبای این کشور وسعتش تنها به اندازه ارومیه خودمان است.زیر ساختهای اقتصادی از جمله جاده ها بسیار ضعیف است و تولید برق آن بسیار محدود این کشور سی و دو یال درگیر جنگ داخلی بوده و گروه جدایی طلب آن که به ببرهای تامیل معروف بودند تنها پنج سال پیش سر به انقیاد دولت مرکزی نهادند.لوله کشی آب هم در سریلانکا بسیار محدود است.علیرغم این مسائل ظاهر کشورشان آراسته است خانه های زیبا با سقفهای شیروانی رنگی که هرکدام طرح و دیزاین مخصوص به خود را داراست.و دریاچه ای که در وسط بیشتر شهرهایشان وجود دارد و امکانات قایق سواری با قایقهای رنگی زیبا در اکثر شهرهایشان وجود دارد.سطح دستمزدها در سریلانکا بسیار پایین است به طوریکه یک معلم در آن کشور سی صدو پنجاه هزار تومان به پول ما حقوق می گیرد..کارگران با ماهی دویست هزار تومان کار می کنند .اما ثبات اقتصادی این کشور بسیار چشمگیر است و چون بوداییها گوشت قرمز مصرف نمی کنند.قیمت گوشت درین کشور تنها چهار هزار تومان است.اما سایر اقلام غذایی از ایرا گران تر است و اگر شما به یک رستوران لبنانی یا چینی در کلمبو بروید و هفتاد هزار تومان هزینه کنید مطمئن باشید گرسنه بر می گردید.اکثر سریلانکاییها لاغر اندام و کم خور هستند و این ویژگیشان هم زیاد با ذائقه ما ایرانی ها که خوب می خوریم سازگار نیست.اصولا چیزی به اسم تاکسی یا تاکسی تلفنی وجود ندارد سریلانکاییها از وسیله ای برای حمل مسافر استفاده می کنند که به آن تری ویل یا تک تک می گویند.چیزی شبیه متور که یک کابین فلزی رنگی دارد و احتمالا در فیلمهای هندی دیده باشید.تفاوتش با موتور درین است که دنده دارد.د ر مدارس سریلانکا به دو زبان انگلیسی و زبان بومی این کشور آموزش داده می شود برای همین مردم این کشور کوچک و بزرگ همه به انگلیسی تسلط دارند.بسیاری از معلمان این کشور کلاسهای خود را در طبیعت برگزار می کنند و شما دایما دانش آموزان این کشور را که اونیفورم سفید به تن دارند همه جا می بینید.شنبه ها هم دانش آموزان بودایی به همراه معلمانشان و مانکها که به روحانیون بودایی گفته می شود برای جمع آوری ائانه در طول جاده های این کشور حرکت میکنند.این اعانه برای کمک به دانش آموزان فقیر جمع آوری می شود.راستی در شهرهای مختلف این کشور همه جا در کنار آبشارها و رودخانه زنان و مردانی را می بینید که در هوای آزاد لنگی به خود بسته اند و حمام میکنند.دفعه اولی که این صحنه را دیدم نزدیک بود از تعجب شاخ دربیاورم.بیشتر سریلانکاییها وقتی میفهمند که ایرانی ها مسلمان هستند فکر می کنند ما عرب هستیم و ازین که مردهای ایرانی ریش ندارند و زنان ایرانی هم نقاب و روبنده بسیارتعجب می کنند.اما بیشتر آنها درباره ایرانی ها نظر مثبتی دارند و این به خار حضور دهها شرکت ایرانی است که درین کشور به کارهای عمرانی نظیر جاده سازی و سد سازی مشغول هستند.. | ||
| حسین پور | ||
نظرات شما عزیزان:
راستش آقای قادری ما در همان هاگیر و اگیر گرانی دلار رفتیم یعنی نوروز نود و یک.اما از آنجاییکه همسرم ماموریت کاری داشت مسافرتمان بدون هزینه بود و گرنه مارا چه به مسافرت خارج رفتن.ام حق با شماست خیلی تفریحات را دیگر باید تعطیل کرد.استخره فکسنی ستاره امیر در امیراباد هم شده سی و سه تومن.باید خوشحال باشیم که هنوز غذایی برا خوردن داریم.
اطلاعات خوبي بود خانم حسين‌پور از كشور سريلانكا/ اميدوارم سفرتون قبل از گروني دلار بوده باشه/ خوشبختانه بعضي از كشورها رو قبل از اين اوضاع فلاكت‌بار رفتيم و ديديم/ آخرين سفري كه قرار بود با خانواده بريم سفر حج بود كه ماه شعبان گذشته سفارت عربستان ويزا نداد و موكول شد به ماههاي اخير و سال آينده مقصود اين بود كه پارسال هزينه‌اش200000/1تومان بوده امسال شده 3ميليون تومان/ از اين پس نه تنها بايد سفرهاي خارجي و داخلي خداحافظي كرد حتي تفريحهاي مقطعي هم بايد دورشو خط كشيد/ تا سه چهار ماه پيش استخر رو باز مجموعه انقلاب 25هزار تومان بود شب جمعه كه رفتم شده بود 40هزار تومان
